Trudno wskazać co lepsze, zarówno opowiadanie jak i film są świetne i chyba całkiem nieźle się uzupełniają. Jednak zakończenie książkowe bardziej przypadło mi do gustu.

Z całego zbioru opowiadań to podobało mi się akurat najmniej co nie znaczy że było słabe (najbardziej przypadł mi do gustu polaroidowy pies, jakoś wolę klasyczny horror od thrillera psychologicznego w wykonaniu Kinga), akcja rozkręcała się bardzo ślamazarnie a zakończenie było trochę rozczarowujące, mam na myśli śmierć głównego bohatera a nie jego "spotkanie" z alter ego.

W filmie natomiast jest wszystko czego mi brakowało, nie ma dłużyzn fabularnych, wszystkie postacie są idealnie dopasowane, genialna gra Deepa i Turturro, żaden istotniejszy szczegół nie został pominięty, a zakończenie o dziwo lepiej pasuje do całej historii niż to napisane przez Kinga i pozostawia uczucie niepokoju, ode mnie w pełni zasłużona 10, między innymi za poprawienie i tak już świetnej historii.

A zapomniałem napisać, polecam obejrzeć " Mgłę" nakręconą również na podstawie opowiadania Kinga, moim zdaniem też film przebija książkę jeśli chodzi o zakończenie.

Ogólnie mam nadzieję że rownież inne opowiadania z tego zbioru doczekają się ekranizacji, szczególnie polaroidowy pies i langoliery, można by nakręcić film nawet z niezbyt wielkim budżetem i jeśli reżyser by niczego nie popsuł miałyby genialny klimat ;)

Mgłę widziałem i zakończenie z muzyką Dead Can Dance wgniata w fotel. Langoliery zostały zekranizowane http://www.filmweb.pl/serial/Po%C5%BCeracze+czasu-1995-32010 O filmowej adaptacji Polaroidowego Psa niestety nie słyszałem.

Według mnie opowiadanie o niebo lepsze, gdy je czytałam miałam ciarki na plecach. Przy filmie niestety już tak nie było. Poczułam się trochę rozczarowana dodatkowo faktem, że zakończenie w nim zostało zmienione, wg. mnie bardzo na niekorzyść, przewidywalne.

Tym razem muszę przyznać, że nie lubię książkowego zakończenia, a filmowe uważam za arcydzieło. I wątpię, że gdybym najpierw przeczytała opowiadanie, moja opinia by się zmieniła. ;)